مقوله مدیریت تداوم کسب‌وکار ([1](BCM نه تنها برای سازمان‌ها و شرکت‌های خصوصی، بلکه برای زیرساخت‌های حیاتی الزامی است. آسیب پذیری­ های مختلف زیرساخت­های حیاتی در برابر تهدیدات، می­تواند عواقب جبران­ ناپذیری برای امنیت ملی کشورها داشته باشد. در نتیجه مدیریت تداوم کسب و کار برای زیرساخت­های حیاتی، به ویژه برای حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات ضروری است. این زیرساخت ستون فقرات بسیاری از زیرساخت­های حیاتی دیگر مانند انرژی، حمل‌ونقل، بهداشت، امور مالی و حتي دولت است و هر گونه اختلال یا شکست در آن می‌تواند اثرات آبشاری و فاجعه‌باری بر ديگر زيرساخت هاي حياتي داشته باشد. مدیریت تداوم کسب و کار در زیرساخت­های حیاتی نیازمند یک رویکرد جامع و کامل است. همچنین مستلزم هماهنگی و همکاری در سطوح مختلف بین دستگاهی، بین زیرساختی و در سطح ملی است. یکی از مهمترین راه­های اجرای موفق مدیریت تداوم کسب و کار برای زیرساخت­های حیاتی، توسعه اسناد راهبردی و استانداردها در سطح ملی است، از این رو کشورهای سراسر جهان، هر کدام با مخاطرات، جغرافیا و ساختارهای حاکمیتی منحصربه ‌فرد خود، شیوه‌های متنوع و در عین حال مؤثر مدیریت تداوم کسب و کار را اتخاذ کرده‌اند. پس به طور قطع، طراحی و اجرای مدیریت تداوم کسب و کار در سطح کلان تحت تاثیر ویژگی های منحصر به فرد یک کشور است. این موضوع در کشور ما نیز، در اسناد بالادستي همچون مصوبات و الزامات پدافند غیرعامل در کشور مورد توجه و تاکید قرار گرفته و برای سازمان­ها به فراخور ماهیت و اهمیت آن­ها لازم­ الاجرا است. از طرفی با توجه به بررسی­های میدانی و اقدامات سازمان­ها در مدیریت تداوم کسب و کار در زیرساخت­های حیاتی در کشور و به طور خاص زیرساخت ارتباطات و فناوری اطلاعات (سازمان­های حوزه زیرساختی)، به نظر می­رسد این حوزه با مشکلات و چالش ­های جدی در طراحی و پیاده­سازی مواجه است. در این گزارش، سعی شده است با توجه به تجربیات حاصل از فعالیت در حوزه مشاوره در زمينه طراحی و پیاده‌سازی مدیریت تداوم کسب و کار در برخی سازمان­ها، همچنین بررسی و تحلیل اقدامات برخی سازمان­های زیرساخت­های حیاتی حوزه فاوا کشور، مهمترین مشکلات و چالش های کلان این حوزه در کشور ارائه گردد.