تحلیل ذی‌نفعان ابزاری است برای شناسایی و ارزیابی اهمیت افراد اصلی، گروه‌هایی از مردم یا نهادهایی که ممکن است در موفقیت فعالیت‌های سازمان یا پروژه‌ها تأثیری چشمگیر بگذارند. در این گزارش، ابتدا مروری بر تعاریف و مفاهیم مطرح در تحلیل ذی‌نفعان صورت گرفته است. در ادامه به شناسایی ذی‌نفعان مرتبط از طریق برگزاری جلسات خبرگی و همچنین پرسشنامه اقدام شده است. ذی‌نفعان مربوطه در 7 دسته کلی شامل: 1- حکمرانی و سیاستگذاری (اعم از الف: سیاستگذاری و هدفگذاری کلان، ب: هماهنگی و یکپارچه‌سازی، ج: قانون‌گذاری، د: مقررات‌گذاری، ارزیابی و نظارت، ی: نهادهای بین‌المللی)، 2- خلق دانش (تحقیق و توسعه) و انتشار دانش، 3- شکل‌دهی به بازار عرضه و تقاضا، 4- مدیریت تامین منابع، 5- کارآفرینی و طراحی و تولید تجهیزات، 6- مشروعیت‌بخشی و فرهنگ‌سازی، 7- بهره‌برداری شناسایی و دستهبندی شدهاند. پس از نهایی‌سازی لیست ذی‌نفعان و حذف ذی‌نفعان غیرمرتبط، با استفاده از ماتریس قدرت-منفعت به شناسایی بازیگران کلیدی (ذی‌نفعانی که دارای قدرت زیادی در تحقق بومی‌سازی هستند و منفعت زیادی نیز از تحقق بومی‌سازی خواهند برد) پرداخته شد. مطابق با نتایج بدست آمده، بازیگرانی همچون وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات، معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست‌جمهوری، اپراتورهای ارائه دهنده خدمات ارتباطی (ثابت و سیار)، پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات، سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور، سندیکای صنعت مخابرات ایران، صندوق نوآوری و شکوفایی و صندوق‌های پژوهش و فناوری جزء بازیگران کلیدی بومی‌سازی تجهیزات شبکه ملی اطلاعات محسوب می‌شوند.
