هوش مصنوعی که گاهی با اصطلاح هوش ماشینی از آن نام برده می‌شود، به توانایی رایانه‌ها برای انجام فعالیت‌های شناختی انسانی مثل یادگیری، حل مسئله، ادراک، تصمیم‌گیری، گفتار و زبان اشاره دارد.

روانشناسی و هوش مصنوعی رشته‌های مرتبط و نزدیک به هم هستند، اما به دلیل نگرش خاص سازمان‌ها و مراکز تحقیقاتی گاهی ادغام این دو حوزه دشوار می‌شود. با این حال، واقعیت این است که این دو رشته‌ اشتراکات زیادی دارند.

در واقع، در شاخه‌های مختلف روانشناسی به بخش عمده‌ای از مفاهیم اولیه هوش مصنوعی به شکل غیرمستقیم اشاره می‌شود. این مسئله به ویژه در سرفصل‌های روان‌شناسی تفکر (Psychology of Thought) به وضوح به چشم می‌خورد.

همچنین در علوم کامپیوتر هنگام مطالعه دروس مرتبط با هوش مصنوعی معمولا به نظریه‌های شناختی به دفعات اشاره می‌شود.

با این‌حال، متاسفانه امروزه در تحصیلات دانشگاهی و حتا در مقاطع تحصیلات تکمیلی به ندرت شاهد سرفصل‌های مشترکی هستیم که مرتبط با رشته‌های دیگر هستند.

البته حوزه‌هایی مثل علوم اعصاب‌شناختی وضعیت بهتری دارند و دروس آن‌ها به لحاظ مفهومی یکپارچگی خوبی با یکدیگر دارند و به‌طور کلی، تحقیقات در علوم شناختی معمولاً متخصصان حوزه‌های مختلف را گرد هم می‌آورد. به‌طوری که در یک تیم علوم شناختی شاهد حضور متخصصانی از رشته‌های علوم اعصاب، روانشناسی، هوش مصنوعی، فلسفه ذهن، رباتیک و غیره هستیم.

مطمئناً هوش مصنوعی و روانشناسی یک محور مشترک دارند که درک فرآیندهایی است که منجر به رفتار هوشمندانه می‌شوند.

در مورد روانشناسی، مطالعات روی انسان متمرکز است و ما در مورد فرآیندهای ذهنی صحبت می‌کنیم.

215001208.418